ستاره‌شناسان کانادایی می‌گویند که بررسی یک سیستم دو ستاره‌ای عجیب نشان داده نظریه نسبیت اینشتین حتی در شدیدترین شرایط مشاهده شده نیز صحت دارد.

 سیستم ستاره‌ای مورد بررسی که حدود 7000 سال نوری با زمین فاصله داشته، به دلیل ویژگی‌های منحصربفرد هر ستاره و نزدیک بودن آنها به یکدیگر کاملا استثنایی است.

یکی از این دو جفت، یک ستاره کوچک اما نوترونی سنگین بوده که یکی از پرجرم‌ترین نمونه‌های تائید شده تا به امروز با گرانش 300 میلیارد برابر زمین است و با سرعت 25 بار در ثانیه می‌چرخد.

 در اطراف این تپ‌اختر، یک ستاره کوتوله سبکتر با مدار دو و نیم ساعته گردش می‌کند که مدار نامعمول و بسیار کوتاهی در میان مجموعه‌های دو ستاره‌ای محسوب می‌شود.

 به گفته ستاره‌شناسان، رصد این ستارگان یک تغییر چشمگیر را در دوره مداری این جفت برای هشت میلیونیوم ثانیه در هر سال شناسایی کرده است.

 با توجه به جرم‌های تپ‌اختر و کوتوله سفید، بنظر می‌رسد آنچه اینشتین در فرضیه خود پیش‌بینی کرده باید اتفاق بیفتد.

 بر اساس نظریه نسبیت اینشتین، گرانش در نتیجه انحنای فضا-زمان بوجود آمده از حضور جرم و انرژی است و در اثر گردش این دوستاره در اطراف یکدیگر، امواج گرانشی تابیده می‌شود که در زمان حرکت در فضا-زمان چین می‌خورد.

 در نتیجه این فرآیند، این ستارگان انرژی از دست داده، به یکدیگر نزدیکتر می‌شوند و همانطور که اینشتین پیش‌بینی کرده، دوره مداری کوتاهتر می‌شود.